حیا را که نفهمی ....

چادر هم که داشته باشی .... باز هم حجابی نداری

آی تویی که گاهی چادرت حتی بر روی زمین هم کشیده می شود ... حجاب فقط چادر سیاه تو نیست

حجاب تو اخلاق و رفتار فاطمی توست

حجاب تو حیای توست

........ و .......

چادر سیاه تو زینت این حجاب توست

نگذار سبک سرانه هایت ، سیاهی چادر مادرمان را لکه دار کند

........ پس ........

به حق فاطمه امانت دار خوبی باش

آنها چفیه داشتند... من چادر دارم

 .

.

آنان چفیه می بستند تا بسیجی وار بجنگند...

من چادر می پوشم تا زهرایی زندگی کنم...

 

 آنان چفیه را خیس می کردند تا نَفَس هایشان آلوده ی شیمیایی نشود...

من چادر می پوشم تا از نفَس های آلوده دور بمانم...

 

 آنان موقع نماز شب با چفیه صورت خود را می پوشاندند تا شناسایی نشوند...

من چادر می پوشم تا از نگاه های حرام پوشیده باشم...

 

آنان چفیه را سجاده می کردند وبه خدا می رسیدند ...

من با چادرم نماز می خوانم تا به خدا برسم...

 

آنان با چفیه زخم هایشان را می بستند ...

من وقتی چادر ی می بینم یاد زخم پهلوی مادرم می افتم...

.

.

آنان سرخی خونشان را به سیاهی چادرم امانت داده اند...

من چادرسیاهم را محکم می پوشم تا امانتدار خوبی برای آنان باشم...

     زمان شاه بود

      داشتیم با هم تو خیابون قدم می زدیم

    یه خانم بی حجاب داشت جلومون راه می رفت

4.      فاطمه رفت جلو و بدون مقدمه ازش پرسید: ببخشید خانم! اسم شما چیه؟

     خانم با تعجب گفت: زهرا ، چطور مگه؟

      فاطمه خندید و گفت: هر دومون هم اسم حضرت زهرائیم

      بعد پرسید: می دونی چرا روی ماشین ها چادر می کشن؟

    خانم که هاج و واج مونده بود ، گفت: لابد چون صاحباشون می خوان سرما و گرما و گرد و غبار و اینجور چیزا به ماشینشون آسیب نزنه

     فاطمه گفت: آفرین! من و تو هم بنده های خدا هستیم ، و خدا به خاطر علاقه ش به ما ، یه پوششی بهمون داده تا با اون از نگاه های نکبت بار بعضیا حفظ بشیم و آسیبی نبینیم

 ... بعدها که دوباره اون خانم رو دیدم ، محجبه شده بود

 خاطره ای از شهیده فاطمه جعفریان

 منبع: کتاب کفش های به جا مانده در ساحل ، صفحه 1

به نام او

چقدر سخت است ! ! !

چقدر سخت است وقتی تو آرام با نگاهت می خواهی به من بفهمانی که از مد افتاده ام . . .

همان نگاهی را می گویم که در گوشه چشمانت جمع کرده ای و چادری بودنم را به بغل دستی ات اشاره میکنی . . .

همان نگاهی که پر ادعا دم از روشن فکری می زند وچادری را امل می خواند

عیبی ندارد . . . من این روزها به این نگاه ها عات کرده ام . . . راحت باش

این روزها که برخی ارزش ها عوضی شدند

برخی عوضی ها با ارزش شده اند

هر چقدر هم به چادرم پیله کنی عیبی ندارد

این پیله به پروانه شدن می ارزد . . .