ماه مبارک رمضان آغاز شده بود، وارد مسجد کوفه شد، از منبر بالا رفت و بعد از حمد و ثنای الهی و صلوات بر رسول گرامیش، خطاب به مردم فرمود:
"ای مردم این ماهی است که خداوند آن را بر ماه‌های دیگر برتری داده است ... و آن ماهی است که درهای آسمان و درهای رحمت در آن گشوده می‌شوند و درهای آتش در آن بسته می‌گردند و ماهی است که در آن ندا (ی مردم) شنیده می‌شود و دعا مستجاب می‌گردد و گریه مورد ترحم قرار می‌گیرد.
ماهی است که در آن شبی وجود دارد که فرشتگان از آسمان فرود آمده بر مردان و زنان روزه دار به اذن پروردگارشان تا طلوع سپیده سلام می‌دهند و آن شب، شب قدر است؛ روزه گرفتن آن برتر از روزه داری هزار ماه و عمل در آن برتر از عمل هزار ماه است.
هیچ شب و روزی از این ماه نیست مگر آنکه پروردگار متعال بر سر این امت نیکی می‌افشاند، پس هر کس از ریزش نعمت الهی به اندازه ی یک گوهر بهره مند گردد، روز ملاقاتش با خدا در نزد او گرامی خواهد بود و هیچ بنده‌ای نزد خدا گرامی نگردد مگر آنکه خداوند بهشت را جایگاه او قرار می‌دهد."
سپس امیرالمؤمنین (علیه السلام) بر فراز منبر مسجد کوفه فرمود:
"بندگان خدا! این ماه مانند دیگر ماهها نیست؛ روزها و شبها و ساعاتش بهترین روزها و شبها و ساعات است. ماهی است که شیاطین در آن در بند و زندانی اند، خداوند روزی‌ها را زیاد و بر طول عمرها می‌افزاید و میهمانان خانه اش (حجاج) را انتخاب می‌کند.
ای روزه دار!در کار خویش نیک بنگر؛ که در این ماه میهمان پروردگار خویش هستی. بنگر گه در شب و روزت چگونه‌ای و چگونه اعضا و جوارحت را از معصیت‌های پروردگارت حفظ می‌کنی؟ بنگر تا مبادا شب در خواب باشی و روز در غفلت و در نتیجه این ماه بر تو بگذرد و بار گناهت همچنان بر دوشت مانده باشد؛ پس آنگاه که روزه داران پاداش‌های خود را می‌گیرند، تو از زیانکاران باشی و آنگاه که از عطا و کرامت صاحب (و پروردگار) خویش بهره‌مند می‌شوند، تو از محرومان گردی و آنگاه که به سعادت همسایگی با پروردگارشان می‌رسند، تو از طردشدگان باشی!
ای روزه دار! اگر از درگاه صاحبت رانده شوی، به کدام درگاه روی خواهی آورد؟ و اگر تو را واگذاشت، کیست که یاریت کند؟ و اگر تو را در جمع بندگانش نپذیرفت، بندگیت را به آستان چه کسی خواهی برد؟ و اگر از خطایت درنگذشت، برای آمرزش گناهانت به که امید خواهی بست؟
ای روزه دار! شب و روز با تلاوت کتاب خدا به او تقرب بجوی که همانا کتاب خدا شفیعی است که در روز قیامت شفاعتش پذیرفته است و برای تلاوت کنندگانش شفاعت می‌کند. پس با خواندن آیات آن، از درجات بهشت بالا می‌روند.
مژده ای روزه دار! از حبیبم رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم که می‌فرمود: "خداوند متعال به هنگام افطار هر شب ماه رمضان، آزادشدگانی از آتش دارد که شمار آنان را کسی جز خدا نمی‌داند؛ پس چون آخرین شب این ماه فرارسد، خداوند به شمار همه کسانی که در این ماه (از آتش) آزاد کرده است، آزاد خواهد نمود."
در این هنگام مردی از قبیله همدان برخاست و گفت: "ای امیرمومنان! از آنچه حبیب تو درباره ماه رمضان فرمود، بیشتر برایمان بگو."
فرمود: شنیدم که برادرم و پسرعمویم رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرمود: "هرکس ماه رمضان را روزه بدارد و خود را در این ماه از حرامها (معصیت ها) حفظ کند، وارد بهشت می‌شود"...
درخواست مرد همدانی سه بار دیگر تکرار شد، در مرتبه ی سوم، آن حضرت این گونه پاسخ داد:
"شنیدم از برترین همه پیامبران و فرستادگان و فرشتگان مقرب که می‌فرمود: "همانا سرور اوصیاء در سرور ماهها کشته می‌شود."
گفتم: "ای رسول خدا سرور ماهها کدام است و سرور اوصیاء کیست؟"
فرمود: "اما سرور ماهها، ماه رمضان و سرور اوصیاء تویی یا علی!"
گفتم: "ای رسول خدا ! آیا چنین خواهد شد؟"
فرمود: "آری سوگند به پروردگارم! همانا بدبخت ترین امت من، برادر پی کننده ی ناقه ی ثمود، برمی خیزد و ضربتی بر فرق سرت می‌زند که محاسنت از خون آن رنگین می‌شود."
مردم از سخنان علی (علیه السلام) شروع به گریه و شیون کردند؛ علی (علیه السلام) خطبه اش را تمام کرد و از منبر پایین آمد.
« برگرفته از کتاب " فضائل الاشهر الثلاثة "، تألیف: شیخ صدوق(ره)
موضوع:
ماه رمضان(1)،
