دلتنگی یعنی؛

خیره به عکس حَرَم، گریه کنی...

دانه های برنج را دانه دانه از روی پارچه ی سفید جمع می کند. دانه های جمع شده را که می ریزد کنار غذای خورده نشده،

تازه می فهمیم کشیده شدن امتداد آن پارچه ی سفید، از روی میز تا روی پایش برای تمیز ماندن عبایش نیست؛

برای تمیز ماندن برنج هاست، که از قاشق که می افتند، از خوردن نیفتند.

با یک دست و آن هم دست چپ غذا خوردن سخت است؛ گاهی برنج می ریزد دیگر..

خدا کند که کسی حالتش چو ما نشود

ز دام خال سیاهش کسی رها نشود

خدا کند که نیفتد کسی ز چشم نگار

به نزد یار چو ما پست و بی بها نشود

جواب ناله ی ما را نمی دهد "دلبر  "

خدا کند که کسی تحبس الدعا نشود

شنیده ام که از این حرف، یار خسته شده

خدا کند که به اخراج ما رضا نشود

مریض عشقم و من را طبیب لازم نیست

خدا کند که مریضی من دوا نشود

(سید علی خامنه ای) 

مورد داشتیم طرف میگفته یارانه نگیرین ,خزانه خالیه ,

خیلی نگران وضع اقتصاد کشور بوده 

ولی از یه طرف هم 7 میلیارد واسه سونا و استخر

ساختمون محل کارش هزینه میکرده

منبع

آتش و پهلو و مسمار، حقیقت دارد

بضعه ی احمد و آزار، حقیقت دارد

ای که پنداری این قصه ای افسانه ایست

عرش حق گشته عزادار، حقیقت دارد

                                                                          "باران"

عاشقی دردسری بود نمیدانستیم

حاصلش خون جگری بود نمیدانستیم

پرکشیدیم ولی باز به دام افتادیم

شرط بی بال وپری بود نمیدانستیم

            چادرت را بتکان؛

                                         قصد تیمم داریم

گفتم از کوه بگویم قدمم می لرزد

از تو دم می زنم اما قلمم می لرزد

هیبت نام تو یک عمر تکانم داده ست

رسم مردانگی ات راه نشانم داده ست

پی نبردیم به یکتایی نامت زینب

کار ما نیست شناسایی نامت زینب

من در ادراک شکوه تو سرم می سوزد

جبرئیلم همه ی بال و پرم می سوزد

من در اعماق خیالم ... چه بگویم از تو

من در این مرحله لالم چه بگویم از تو

چه بگویم؟! به خدا از تو سرودن سخت است

هم علی بودن و هم فاطمه بودن سخت است

چه بگویم که خداوند روایتگر تو است

تار و پود همه افلاک نخ معجر توست

روبروی تو که قرآن خدا وا می شد

لب آیات به تفسیر شما وا می شد

آمدی تا که فقط زینت مولا باشی

تا پس از فاطمه صدیقه صغری باشی

آمدی شمس و قمر پیش تو سو سو بزنند

تا که مردان جهان پیش تو زانو بزنند

چشم وا کردی و دنیای علی زیبا شد

باز تکرار همان سوره ی " اعطینا " شد

عشق عالم به تو از بوسه مکرر میگفت

به گمانم به تو آرام پیمبر می گفت:

بی تو دنیای من از شور و شرر خالی بود

جای تو زیر عبایم چقدر خالی بود

"سید حمیدرضابرقعی"